belevenissen in “hun” schoolgebouw en over de intieme sfeer

daarvan. Het is vanuit deze verbondenheid met ons oude

schoolgebouw, dat wij als oud-bewoners het wel en wee ervan

zo belangstellend zijn blijven volgen en zo verheugd zijn over

de nieuwe bestemming, die met zoveel zorg voor het behoud

van, uit historisch oogpunt belangrijke zaken, tot stand is

gekomen.

Gaarne wil ik daarvan nog een voorbeeld geven. In de

vroegere docentenkamer was aan de achterzijde van een open

haard een tegelplateau aangebracht. Men heeft in de nieuwe

situatie dit plateau volledig gehandhaafd, inclusief het enig

foutief geplaatste tegeltje. Waarschijnlijk zijn de tegels indertijd

geplaatst op een maandagmorgen.

Wat waren toch de redenen waarom wij dat gebouw moesten

verlaten? Door de explosieve groei van het leerlingenaantal

was het gebouw veel te klein. Er waren noodlokalen geplaatst

op het schoolplein, bij onze dependance in de Julianastraat en

in de Vleestraat. Handvaardigheid werd gegeven in de kelder

van het toenmalige Cultureel Centrum aan de Begijnengang.

Gymnastieklessen werden gegeven op het sportcomplex aan de

Herungerweg en in diverse zalen door de stad verspreid.

Door het steeds zich moeten verplaatsen van leerlingen en

docenten ging veel lestijd verloren, kortom het was een

inefficiënte organisatie.

De geluidsoverlast, veroorzaakt door het steeds toenemende

Verkeer, was ondraaglijk geworden. Daardoor kon in de lokalen

nooit geventileerd worden. De enige ventilatie werd verkregen

door de deuren naar de gang open te zetten. Als men tijdens

de lessen door de gang liep, leek het daardoor veel op een

Babylonische spraakverwarring. Met deze geluidsoverlast had

men trouwens ook in een vroegere periode veel last gehad en

met name van de toenmalige tramlijn Nijmegen-Venlo. De tram

die, op de hoek van de toenmalige Straelseweg (nu Martinus-

straat) en de Goltziusstraat een scherpe draai moest maken,

produceerde daarbij een oorverdovend lawaai. Tot grote

hilariteit van de leerlingen liep de tram daarbij ook veelvuldig

uit de rails, met alle gevolgen van dien.

Het hele gebouw bevatte een overblijfruimte voor de leer-

lingen en wel ter grootte van een klaslokaal. Derhalve kon

er geen sprake zijn van de invoering van een in deze tijd zo

gewenste continu-rooster. Dit is een lesrooster met een zeer

korte middagpauze en waarbij de leerlingen de lunch op

school gebruiken.

Kort samengevat: er moest noodgedwongen een nieuw gebouw

komen waarin alle 1200 leerlingen adequaat gehuisvest konden

worden. Aan onze wens is tegemoet gekomen en sedert 1977

groeit en bloeit onze school in Venlo-Zuid, maar zoals reeds

gezegd, een tikje heimwee naar het gebouw aan het Nolens-

plein is altijd gebleven.

Dit gevoel van heimwee is enorm verzacht dankzij het

Voorwoord