een renovatie van de electriciteitsinstallatie toch wel wenselijk
was.
Ook met de cv-
vooral toen die nog met kolen gestookt werd. De schoorsteen
had niet altijd voldoende trekkracht en dat zou op een gegeven
moment de toenmalige stoker-
Hij werd vermist en na een zoekactie bleek hij door kolen-
damp vergiftigd bewusteloos voor de ketel te liggen. Hij werd
in veiligheid gebracht, terwijl mijn directe voorganger zich van
zijn colbert ontdeed, naar de stookruimte afdaalde en de
stokersfunctie tijdelijk overnam. Tot grote hilariteit van
schooljeugd en docenten kwam hij na enige tijd, totaal met
roet besmeurd, weer naar boven. Pas met de komst van het
aardgas werd door Rijksgebouwendienst de cv-
inclusief de sterk verouderde radiatoren, vernieuwd.
Bij het aanschouwen van het nu prachtig ingerichte binnen-
plein gaan mijn gedachten terug naar 1966 toen ik de leiding
van de school op mij nam. Tijdens de pauzes was het alleen
aan de meisjes toegestaan op straat te verblijven, terwijl de
jongens op het schoolplein moesten blijven. De meisjes konden
dus de bakkerswinkels bezoeken voor de aankoop van koeken
en broodjes.
De jongens gingen uiteraard niet, maar die bestelden bij de
meisjes de gewenste artikelen, die dan via het hek en via de
wc-
waardige situatie, vooral als men bedenkt dat de jongens
verplicht waren in kringen achter elkaar rond te lopen op het
schoolplein en wel in een verplichte richting. Toen op een
gegeven dag de jongens in tegenovergestelde richting gingen
lopen meldde de dienstdoende surveillant-
en totaal van streek aan de directeur, alsof een opstand van
leerlingen was uitgebroken. Ik heb daarna zeer snel het, in
ogen van veel leraren, revolutionaire besluit genomen ook de
jongens toe te staan zich in de pauzes op straat te begeven.
In het begin van dit voorwoord heb ik gesproken over het nood-
gedwongen verlaten van dit gebouw. De term noodgedwongen
geeft reeds aan, dat wij, en dat zijn zowel de toenmalige
docenten als de leerlingen, met enige tegenzin het onderhavige
gebouw hebben moeten verlaten en inruilen voor een modern
en goed geoutilleerd schoolgebouw aan de Waterhoenstraat in
Venlo-
De zeer bijzondere en nauwelijks in woorden uit te drukken
sfeer die aan het Nolensplein heerste, werd door velen node
gemist in de nieuwe behuizing.
Toen in september 1980 bij gelegenheid van de viering van
het 100-
reünie werd gehouden, werd door het organisatie-
een bezoek aan het oude schoolgebouw in het programma
opgenomen. De deelname aan dit programma-
overweldigend groot en men raakte niet uitgepraat over de
Voorwoord